Sinds ik op
revalidatie ben hier in Pelt, was er elk weekend wel wat te beleven van
activiteiten, of had ik dingen gepland of zaken op de to-do staan. Had me
voorgenomen dat moest er een weekend echt niks te doen zijn thuis dat ik dan
eventueel het weekend hier kon blijven, want het blijft toch altijd wel een
tochtje voor mij maar ook voor onze papa om me elke keer te komen halen en teug
te brengen. Maar ieder weekend stond er wel iets op het programma. Ben dus onze
papa heel dankbaar dat hem dit bijna elk weekend heeft willen doen voor mij. Zo
ook was dit weekend weer heel gevuld. Beleuvenissen op vrijdag, Presentatie bij
concert in het stadspark met WIK Pellenberg, Galamatch en Fandag OHL, en zondag
samen gaan uiteten met het hele gezin. En dus pas op maandag middag terug naar
Pelt gekomen.
Beleuvenissen, een
energiek en leuk optreden van Zornik. Bijna helemaal vooraan.
Daarna nog cocktail gaan drinken in de Libertad en een koffietje in de werf.
Concert Stadspark op zaterdag,
onze dirigent een gelukkig verjaardag gewenst, WIK kwam verrassend uit de hoek.
Zo startte we het concert met happy birthday ipv het eerste nummer dat op het
programma stond, ze was aangenaam verrast en helemaal van haar melk, missie
geslaagd. Was een meer dan geslaagde namiddag op een unieke locatie in Leuven.
Daarna nog even
gepasseerd langs 'Den Dreef', Leuven speelde hier een galamatch tegen
zusterclub Leicester. De match hebben we net gemist, maar de sfeer opsnuiven
was al voldoende om te voelen dat het wel goed zit met de ploeg voor aanvang van
het seizoen, heb er zo terug goesting in om terug als vrijwilliger aan de slag
te gaan bij mijn club. Onderweg nog ne nieuwe sjaal aangeschaft 😉😊
Zondag was een dag
waar ik echt naar uitkeek, nog eens samen met het hele gezin gezellig gaan
eten. En ik wou eens trakteren voor de toch wel goede steun die ik krijg van hun.
Het is niet altijd even makkelijk, maar we slaan er ons toch maar doorheen. Het
was heel lekker, we hebben goed gelachen, en het was op een unieke locatie, aan
de vijvers van Averboden. En nee het was niet in het twee sterren restaurant.
Maar je mag me altijd uitnodigen 😉😊
Ik wist dat het te
laat ging worden om de zondag zelf nog terug te komen naar Pelt, dus had
afgesproken om rond 11u terug te zijn op maandag. Gelukkig was ik eerst bij de
planning gaan horen om hoe laat ik kiné had, want anders hadden we er gestaan
om 10u om op tijd bij de kiné te zijn. Maar daar er wat verschuivingen waren,
had ik pas kiné om 14u. Ideaal dus, zo hadden we rustig de tijd om tot in Pelt
te komen. Om 11u30 was ik terug geïnstalleerd en iets later stond mijn
middageten al klaar, Kip met lijst en curry, jummy.😊
Bij de kiné, was ik
aangenaam verrast dat het toch nog met mijn vaste kiné was dat ik mocht oefenen.
Dus nog is alles gegeven, vooral oefeningen op tafel om vervolgens af te ronden
op de sta-tafel. Mijn knieen waren precies goed rood na de sta-tafel, ik kreeg
van iemand al lachend de opmerking, gij hebt u scheenlappen al aan 😊😊.
Aansluitend was het
dan onmiddellijk ergo. Hier deden we nog eens de toren beklimmen, maar daar voelde
ik plots in mijn schouder een pijnscheut iedere keer we omhoog gingen, dus toch
maar eerst eens losgemaakt. Daarna ging het toch al wat beter, maar toch
voorzichtig.
Na het avondeten had ik
afgesproken met een bevriend koppel, die ik hier ontmoet heb, die elkaar op hun
beurt hier ook ontmoet hebben. Ze wonen hier in de huisjes rond het ziekenhuis,
hebben samen al veel meegemaakt, en ze laten zien dat een relatie ook voor ons
zeker mogelijk is. Zijn echt een inspiratie. En we zijn echt vrienden geworden.
Was een leuke namiddag, en tja daardoor weer iets later terug in mijn kamer.
Maar er was geen haast boven, en uiteindelijk heeft de verpleger van de nacht
me in bed geholpen.
Dinsdag was zoals
jullie ondertussen weten de drukste dag. De groepstherapie vandaag werd gegeven
door iemand die vervanging doet, alle dat denk ik toch. Nog een jong meiske,
maar ze doet dat voortreffelijk. Heel goed voorbereid voor de 2 sessies. Kwam onderweg
haar hoofd tegen, en haar dat ook gezegd. Als iets goed is, moet je het ook durven
zeggen natuurlijk. Toch.
Tussendoor ook nog
kiné, nu wel met de andere kiné. Deden ook oefeningen op de tafel zoals ik
gewoon ben, met hier en daar wat andere accenten. Daarna rechtstaan aan de
baren, maar op een of andere manier lukt dit enkel goed met mijn vaste kiné. Heeft
misschien ook met vertrouwen en gewoonte te maken. We proberen deze week nog
wel eens. Bij de ergo was ook de vaste er niet, gestart met het losmaken van de
schouder, want ging eigenlijk niet zo heel goed bij de ritme groep.
Maar we hebben het pijnpunt gevonden en kunnen losmaken, daarna nog wat specifiek
geoefend op het hoger kunnen reiken met mijn linker arm. Een oefening die ik zeker
ga onthouden en proberen om veel te doen. Bye the way, het was heel heel heel
warm, maar dat hebben jullie waarschijnlijk ook gevoeld. Al denk ik dat ik niet
beter kon zitten dan hier, bij de kiné was het met moment zelfs koud door de
airco. Maar denk ook dat ik daardoor nog steeds met mijn verkoudheid zit. 😊
Vandaag was weer beetje
vreemde dag, pas kiné om 11u, wat opgeschoven zodat ik zeker de dokter kon
spreken op haar ronde. Tja, we moeten eigenlijk verplicht op de kamer blijven
tot de dokter gekomen is, hebben we bijna nooit opgevolgd, maar toch heb ik de
dokter bijna altijd kunnen spreken, buiten een 3 tal weken niet geloof ik. Maar
goed, ze komen goedemorgen zeggen, en meestal volgt daarna nog een goede morgen
van de persoon die je komt uit bed halen enz. Maar deze bleef uit, en
uiteindelijk pas rond 9u30 dat ik uit bed was. Is wel eens leuk om wat langer
te blijven liggen, maar ben ik niet zo gewoon hier, en dan is de routine er zo
beetje uit. Maar er moesten andere om 8u30 beneden zijn voor de kiné, dus
hebben ze die eerst klaar gemaakt. Dus alle begrip natuurlijk, kan al eens wat meer
tijd in beslag nemen. Maar goed de dokter gesproken, en daardoor iets later bij
de kiné geraakt, maar dan hebben we er in de namiddag nog wat extra oefentijd
bijgedaan. Dus alles opgelost.
Aan de dokter heb ik
gevraagd of ik het zwemmen misschien nog hier kan blijven doen, daar hier alles
voor handen is. En dit zou eventueel wel kunnen. Het blijft natuurlijk 1u
rijden. Dus tenzij jullie een alternatief weten voor mij, laat het me zeker
weten. Revalidatietoren Pellenberg is in navraag, maar zou blijkbaar geen optie
zijn, althans ze vreesde ervoor. Ook gaan we bekijken of ik af en toe eens vrijblijvend
zou mogen komen helpen bij de vrijetijdbesteding. Want das toch iets wat ik
echt ga missen thuis (kan hier misschien bij ons in de buurt ook eens voor
horen of ik dat ergens kan gaan doen) maar de sfeer is hier op een of andere
manier toch magisch en gewoon hoe het moet zijn.
Ja ben er echt van gepakt, ze leveren hier echt mooi werk, maar je moet het
gezien hebben om te geloven. Echt chapeau.
Bij de Ergo heb ik
eindelijk, na het eerst enkele keren te hebben zien spelen, het Afrikaans
spelletje mogen spelen met de knikkers. Was super leuk, en denk de tactiek te
snappen, dus als je me binnenkort eens wil uitdagen met dit spelletje, game on
zou ik zeggen. 😉😉😊
Daarna me nog gezellig
vervoegd bij de vrijetijd, samen wat koers gekeken, tasje koffie met
chocolaatje (daar mag dat wel, shhh 😉) eentje maar hé.
Daarna was het alweer
etenstijd, boterhammetjes met kaas, je weet wel terug normale kaas 😊😊
Nog wat vanalles
gedaan, en naar de spannende verhalen geluisterd van mijn overbuur, die er
eventjes genoeg van had op zijn kamer met zijn buurman. Amai ook sterke
verhalen zenne. Maar was soms moeilijk volgen, was soms precies beetje les Limburgs.
Maar heb mijn best gedaan alles zo goed mogelijk te verstaan.
En dan tok tok op de
deur, die ik even had dicht gedaan om te bellen. "Dag Bert", ik zei vriendelijk
hallo, zo zonder verdere bedoelingen, of zonder in actie te komen of zo. "Je
weet waarom we hier zijn zeker" al lachend bedoeld hé. Beetje plagend meespelend,
deed ik alsof ik het echt niet wist 😉 "Nee geen idee" zei ik. Uiteindelijk zetten ze
de tillift binnen, "ja nu zult ge het toch weten", "tshien, euh, nee toch niet"
zei ik terug. "Alle tis goed" zei ik uiteindelijk. Lagen allemaal beetje in een
deuk. Toch plezant zo met elkaar omgaan en beetje plagen enz. Moet toch kunnen
hé. Tis kwestie van elkaar te begrijpen en begrip te hebben. Kzou natuurlijk
veel langer aan de tafel verder werken en mijn teksten schrijven enz. Maar ze
doen ook maar hun werk hé. En dat hebben ze hier alle tijd ook voortreffelijk
gedaan, heb er geen klagen over, en je voelt dat de meeste hier gewoon met plezier
komen werken, en echt hun job graag doen, en er willen zijn voor ons. Dus ook
hen ben ik heel dankbaar voor mijn tijd hier. Ga graag naar huis, maar ga het toch
ook echt wel missen. Ik hoop ook dat ik toch nog eens terug kan komen. Maar voor
een iets kortere periode dan waarschijnlijk.
Dus nu liggen we terug
in bed, en kunnen we weer wat blog schrijven.
Je vraag je misschien
af, waarom is Bert niet naar huis, tis toch feestdag. Ja klopt, en er zijn er
inderdaad die toch al naar huis zijn, maar ze maken hier geen 'brug' dus vrijdag
is het gewoon terug therapie én zwemmen. Morgen dus een dagje vrij. Heb in de
namiddag nog eens afgesproken met mijn vrienden van het huisje. We zijn samen
gestart aan een projectje, als er iets van komt zal je er nog wel over horen in
de toekomst, maar kan er nog niks over zeggen. 😊😊😊
SLAAPWEL X
Foto's op instagram of facebook ;)