REVA-DAG 10 & 11 + Weekend

REVA-DAG 10

Vrijdag was er helaas geen blog, dus deze hebben jullie nog te goed.

Helemaal in detail kan ik het niet meer meegeven, maar ik geef alvast een samenvatting.

Dan op weg naar de eerste therapie sessie, ik leg uit hoe we de transfer hadden gedaan. "Ah is goed" "dan zullen we dat ook is proberen" Had wel wat bang, want de kiné is maar een fijne. Dus zogezegd zo gedaan, en hup we zaten al direct op de behandeltafel. Was wel een fijn gevoel, dat het dus kon zonder tillift. Waren we dan toch al een beetje voorruit gegaan, dan toch wat aan kracht herwonnen sinds de corona? We zullen zien en doen voort.

Bij de Ergo was het een leuke vrijdagsfeer, en aan iedereen die ze vroegen of ze in het weekend bleven en of ze dus op de weekend lijst mochten gezet worden, zeiden allemaal dat ze in weekend naar huis gingen, ik ook. Maar toch deed iedereen zijn oefeningen meer dan goed.

Er was nog een klein AAAARRRGGHHH momentje met de "Grote" Spin op de muur. Grote paniek natuurlijk. En de mannen (therapeuten) grepen ook niet in om de spin te verwijderen, ze vonden het nog wel plezant. Dus iemand klopt met een doekje naar de spin, ja wat dacht je spin weg, maar zeker niet dood. Oei nu vonden ze die spin niet meer. De spin vinden en verwijderen was absoluut dus wel een must, dus iets minder ogen gericht op de oefeningen maar meer op de spin. Ah voilà daar dook ze toch terug op. Uiteindelijk heeft een van de mannen de spin met glans verwijderd en was iedereen weer gerust. Was er nu ook niet scheutig op, maar ze was ver van mij verwijderd. En eigenlijk, zo groot was ze nu ook niet.

Dan was het bijna tijd, en ging Papa er zo aankomen om mij op te pikken. Dus alles wat bij elkaar gelegd, alles ingeladen, nog naar toilet, met de tillift nu wel, na een goede oefendag stik kapot.

Thuis aangekomen, waren de hondjes kei blij om me terug te zien, en ons mamatje en zussje natuurlijk ook he. Het was een rustig weekend, het was fijn om nog eens te kiezen wat ik tussen mijn boterham leg. Tschijnt dat je in het weekend ne koffiekoek zou krijgen hier op revalidatie had ik aan papa laten weten. Papa had voor de volgende morgen alvast ook voor een minikoffiekoek gezorgd, heerlijk. Zaterdagavond nog een laatste keer (helaas laatste thuismatch van OHL) als vrijwilliger gaan helpen, helaas verloren (er stond niks meer op het spel) en het was heel koud voor april te zijn. Helemaal bevroren dus. Zondag nog een lekker steakske gegeten, zodat we terug op krachten waren, de koers nog meegepikt en terug vertrokken naar het revalidatiecentrum. 

Daar terug aangekomen, mocht ik naar een nieuwe kamer, de privé kamer waar ik om gevraagd had. Dus nu liggen we in kamer 416. Iets minder ruimte, dus nu vliegt elektro op de gang. In de vorige kamer was er nog niemand bij in de kamer gekomen, dus daarom was er daar plaats in overvloed. Maar het lukt ook. Nu zicht op de bomen en niet meer op de parking. 

In de kamer aangekomen stonden ze al klaar met de tillift om me in bed te leggen. Het was ondertussen al 20u15 geloof ik. 

Het was niet zon goeie nacht, om 4u wakker om 6u wakker, dus ja het was vroeg deze morgen om 8u. 

Dinsdag zal het vroeger opstaan zijn, eerste therapie sessie al om 9u, bewegingen en oefeningen op muziek - Groepssessie. We zien wel of we hem halen. Aansluitend kiné tot 12u. Zal pittig worden.

MAANDAG REVA-DAG 11

Dus deze morgen was het nog heel vroeg dankzij de minder goede nacht. Maar het enthousiasme van de verpleging maakt dit alvast minder erg, je bent direct wakker. Wassen, ontbijten en klaarmaken en rustig nog wat relaxen voor we aan de arbeid beginnen.

Wat we ook ontdekt hebben in het weekend,  dat ik thuis dus echt een lagere hartslag heb dan hier. Dus toch misschien wat stressy vanbinnen. Uiterlijk alvast niet echt zichtbaar. Enkel dat plat liggen en oefeningen doen, toch moeilijker is.

Om op te warmen, met de armtrainer wat gaan fietsen, ging iets minder dan anders, de pijn in mijn schouder is terug veel meer. Morgen toch is aan de dokter vragen om ernaar te kijken.

Na de middag om 13u had ik afgesproken met de medeorganisator van het Belgisch puzzelkampioenschap of we niet enkele puzzels konden doneren aan het MS Centrum, daar ze dat hier graag en regelmatig aan het doen zijn. Dus hebben we hen enkele dezelfde puzzels geschonken, zo kunnen ze het ook eens tegen elkaar opnemen. Het was leuk om eventjes een babbeltje te doen met een mij bekend gezicht. Toch even de dag gebroken. Merci om deze eventjes te brengen Bert. Wou de puzzels al gaan afgeven, maar de verantwoordelijke voor de vrije tijd was er niet. Dan doen we dit morgen w

Dan boven maar even gaan uitrusten en drinken enz, om ons dan klaar te maken voor de Ergo sessie. Ging ook iets minder goed, dan anders met de armoefeningen, maar we hebben ze gedaan op een iets makkelijker niveau, maar het belangrijkste is dat we ze gedaan hebben. Hebben ook nog wat gebabbeld over onze hondjes en wat fotos gedeeld. Moet kunnen hé.

Het avondeten was een natuur pastasalade (dus zonder sausje) met Kip. Lekker en eens iets anders dan een boterham. Nog naar mijn Meter gebeld, want die verjaarde vandaag (ik hoor jullie al denken, dan pas, niet gevreesd, had deze morgen ook al berichtje gestuurd om haar te feliciteren)

Net voor het avondeten, had ik een dipje, had me wat plat gelegd in mijn elektro en was al inslaap gevallen. Plots, klop klop het eten is daar. Toch een half uurtje ingedommeld blijkbaar.

Ook nog eens naar het thuisfront gebeld om te horen hoe het gaat met de verbouwingen. 

Jipiee het marmeren tablet was gelegd en het is prachtig. 

Kan niet wachten om terug te koken aan dit prachtige nieuwe aan mij aangepaste keukentablet.

En dan maar gevraagd om me al op bed te leggen. Eventjes uitgerust en gestart aan mijn blog.

Morgen dus een vroege dag met de sessie om 9u.

Verder staat er ook nog een gesprek met de sociale dienst op het programma en donderdag mag ik even langsgaan bij de Psych. Ge ziet het is hier een totaal pakket, een totale aanpak. Kan natuurlijk nooit kwaad, kunnen we maar slimmer door worden. Wordt vervolgd......